In onze vorige blog hebben jullie onze eerste ervaringen kunnen lezen vanuit Astana. Inmiddels zitten we een precies een week in Kazachstan en jeetje, wat is er in de tussentijd veel gebeurd. Van een ijshockey wedstrijd tot een echte Kazachstaanse bruiloft. Het besef dat we echt op wereldreis zijn is er nog niet, het voelt meer als een hele relaxte vakantie en alles lijkt ook zo vanzelfsprekend te gaan. We koken in het hostel, slapen uit als we hier zin in hebben en maken per dag een plan. Hoe fijn is dat!

Astana

De hoofdstad Astana hebben we inmiddels achter ons gelaten we hebben genoten van de architectonische bezienswaardigheden en het dove gezelschap wat in ons hostel verbleef. Na letterlijke met handen en voeten praten (en google translate) kwamen we erachter dat de heren de ijshockey club vertegenwoordigen uit hun stad Pavlodar en hele week wedstrijden speelden in Astana. Natuurlijk konden we het niet laten om naar 1 van die wedstrijden te gaan kijken. Wat een ervaring, heel bijzonder om mee te maken want ondanks hun beperking wisten ze te winnen en de 2e plek te behalen tijdens het toernooi.
Afgelopen donderdag hebben we de (slaap)trein gepakt om vervolgens na een rit van ruim 14 uur in Almaty te arriveren.

Eerste indruk van Almaty

Bij aankomst in de voormalig hoofdstad kijken wij naar buiten om vervolgens elkaar aan te kijken. Wauw! Dit moet zoveel malen mooier zijn dat het jonge en nieuwe Astana. De met sneeuw bedekte bergtoppen in combinatie met de opkomende zon vormen direct een prachtig beeld van deze authentieke stad.

Besneeuwde bergtoppen

We besluiten om snel de bergen in te gaan. Met kabelbanen worden we naar ongeveer 3200 meter hoogte gebracht; de top van de skipistes van Shymbulak. Hier staan we tussen de skiërs/ snowboarders op de hoogste bergtoppen van de omgeving met een uitkijk over de stad aan de rand van de bergketen.

Een dag later hebben het plan om liftend het ‘Big Almaty Lake’ te bezoeken, een prachtig meer op zo’n 4000 meter hoogte. Ruim 30 kilometer van de stad. De intentie was er om gratis naar het meer te gaan, maar dat gaat in Kazachstan toch wat moeilijker dan verwacht. Iedereen is hier namelijk een taxidriver, dus hebben we uiteindelijk een klein prijsje betaald aan een lokale 22-jarige politieagent die ons meegenomen heeft naar Big Almaty Lake. Hij is bij ons gebleven en samen hebben we genoten van het witte uitzicht, want van het meer was niet zo veel te zien! Door sneeuwval en lage temperaturen was het normaal zo helderblauwe meer bedekt met een flinke laag ijs en sneeuw. Grappig was dat we er vandaag achter kwamen dat het drankje wat hij kocht bij het tankstation geen ‘corn’ drank was maar ‘hors’ milk. We hebben dus paardenmelk met bubbels op (en het was echt heel ranzig).

Kraanwater

In tegenstelling tot andere plaatsen is het in Almaty gewoon mogelijk om kraanwater te drinken. Het Big Almaty Lake is met het verse smeltwater de directe watervoorziening van de stad. Via een lange dikke pijp, wordt het water vanuit het meer naar de stad vervoerd en verdeeld over de stad. Yeay, dit scheelt weer een paar euro per dag!

Kazakh Wedding

Op zaterdagochtend zijn we last minute nog uitgenodigd om een Kazachstaanse bruiloft bij te wonen. We stonden langs de weg opzoek naar een lift toen we opeens werden aangesproken door een Nederlandse man. Hoe gek is dat!? Je komt hier bijna geen Engelstalig sprekende toerist tegen en dan opeens staat er een Nederlander achter je die vraagt of alles lukt. Hij blijkt hier 10 jaar te hebben gewoond en een eigen bedrijf in toerisme te hebben met zijn vrouw.

S’avonds spreken we af op de plek waar we elkaar ontmoet hebben en gaan vanuit daar door naar het feest. Hier worden we door iedereen hartelijk zijn ontvangen. Met zo’n 150 gasten bleek dit om een kleine wedding te gaan. 500 tot 1000 gasten is hier erg gebruikelijk bij een bruiloft.

We belanden in een zaal waar overdadig, uitgebreid gedekte tafels staan vol met fruit, salades en veel paardenvlees. Iets waar je niet omheen kan is dat Kazachstanen nooit alleen drinken, dus ook de vodka vloeide rijkelijk. Tussen het dineren door wordt er veel gedanst en spreken familieleden en vrienden het kersverse bruidspaar toe. Wat een feest om hierbij aanwezig te mogen zijn, we hebben er echt van genoten!