Na 15 dagen Tadzjikistan zonder enige toegang tot internet zijn we weer in de bewoonde wereld van Kirgizië. En wauw, wat een verrassend land was Tadzjikistan. Je zou denken dat de ‘stan’ landen op elkaar lijken omdat ze aan elkaar grenzen maar niets is minder waar. Wat we hebben gezien? De Pamir highway, Wakhan valley en konden Afghanistan bijna aanraken vanuit Tadzjikistan.
Eerste indruk
Wanneer we na wat gesteggel met de douane de grens over rijden valt het ons op hoe goed de grote weg onderhouden is. Dat hadden we niet verwacht omdat we van velen gehoord hebben dat de wegen ook hier, net als in Kirgizië, niet al te best zijn. Maar na zo’n 400km komen we erachter dat de weg tot en met Dushanbe (de hoofdstad) goed is en dat we daarna onze weg mogen vervolgen op zandwegen met gaten. Maargoed, daar waren we al op voorbereid dus was dat geen probleem. Het land lijkt wel bezaaid te zijn met fruitbomen en stukjes land waar boeren hard op aan het werk zijn. Het is leuk om te zien hoe ze hun landjes bewerken met ouderwetse landbouwwerktuigen en de manier waarop het fruit wordt gedroogd voor export naar Rusland.
Gastvrijheid
We hebben nog nooit een land bezocht waar we ons zo enorm welkom voelde als hier. De lokale bevolking is oprecht blij om ons te zien en we zijn met ons Nederlandse kenteken dan ook behoorlijk goed zichtbaar! Dat betekent dat we zo’n beetje de hele reis al zwaaiend iedereen begroeten. En wat zijn ze lief, we hoefde niet bang te zijn dat we zonder eten kwamen te zitten want tijdens onze rit kregen wij ontelbare keren thee en onderdak aangeboden en werd ons fruit, brood, verse melk, yoghurt en kaasballen gegeven. We hebben zelf maar snoepjes gekocht om uit te delen zodat we ook iets terug kunnen geven.
Hoofdstad
De hoofdstad Dushanbe heeft wat ons betreft niet zoveel te bieden, we hebben er in totaal 2 nachten geslapen en via het hostel een cooking class gevolgd. Osh, oftewel Plov, een rijstgerecht wat in een enorme bowl wordt klaargemaakt boven een houtvuur in de buitenkeuken. Daarnaast zijn we naar de Botanische tuin gegaan waar we een van de meest bijzondere gebeurtenis aanschouwde. Op zondag blijkt het normaal te zijn voor getrouwde stellen om naar het park te gaan voor foto- en filmmateriaal. Ik schat dat we zo’n 30 stellen in bruidskleding hebben zien rondlopen. Het was ongeveer 35 graden in de schaduw en daar liepen de bruidjes dan in hun hoepel jurken met lange mouw incl. hoofddoekje. De mannen waren overigens ook strak in pak! En op verschillende plekken in het park waren fotoprops neergezet zoals grote letters met verlichting LOVE en een prieeltje met nep bloemen. In onze ogen echt een beetje bizar om te zien.
Picknick
Nadat we op een bankje neerplofte om op ons gemakje naar de voorbijlopende koppels te kijken werd er opeens aan ons gevraagd of we mee wilde picknicken. Een groep van ongeveer 25 jonge buitenschoolse studenten vroegen de lerares of we mee mochten doen. De groep bestond uit jongeren tussen de 12 en 25 jaar die de engelse taal onder de knie proberen te krijgen en met ons wilde oefenen. Ze hadden allemaal iets te eten mee genomen en wilde dat maar al te graag met ons delen. Na een ongemakkelijke start waarin ze eigenlijk toch een beetje verlegen waren en niet echt durfde te praten werd het een super gezellige middag. Er werd voluit verteld en gepraat en onze Tajikse namen Jeffar en Fotima werden om de beurt geroepen. ’s Avonds zijn we nog met 3 jongens van de groep en 2 mensen uit het hostel het nationale gerecht gaan eten in een restaurantje aan de andere kant van de stad. Een goede afsluiter van ons verblijf in de hoofdstad.
Pamir en Wakhan valley
Met 4655 als hoogste punt is de Pamir highway de hoogste weg van centraal Azië en de tweede hoogste van de wereld. Het wordt ook wel ‘het dak van de wereld’ genoemd. Halverwege de Pamir Highway slaan we af om door de Wakhan Valley te rijden. De weg gaat langs de grens met Afghanistan! En wat indrukwekkend is dat, vanuit de Tajikse zijde ziet het er allemaal zo mooi en vredig uit. We krijgen hier niks mee van de aanslag die in Jalalabad plaatsvind.
We rijden langs hoge bergen, de rivier die als natuurlijke grens dient tussen Tadzjikistan en Afghanistan en diepe afgronden waar we ook regelmatig gedenktekens langs de weg zien staan van omgekomen mensen. Soms zitten we met geknepen billetjes naast elkaar en zijn we blij als we een bepaald stukje weg weer overleefd hebben. Maar wat is het een prachtig landschap, de bergen lijken iedere bocht een andere vorm of kleur aan te nemen en op sommige stukken ligt er nog een dik pak sneeuw op de toppen. Doordat we snel wisselen van hoogtes hebben we regelmatig last van hoogteziekte verschijnselen wat ons op sommige momenten doet besluiten om het even wat rustiger aan te doen.
Check het filmpje van de Pamir Highway:
Het jaar van de toerist
De president van Tadzjikistan heeft 2018 benoemd als jaar van de toerist. Dat is wel erg duidelijk te zien aan de borden de langs de weg staan. Grote billboards met mr. de president himself en de boodschap dat de toeristen welkom zijn. We hebben aan hem te danken dat we niet 1x aangehouden zijn door de politie. We denken dat hij de politie opdracht heeft gegeven geen enkele toerist ‘lastig’ te vallen. Wat een genot om rond te kunnen rijden zonder die aanhoudingen! Dat zal snel weer gelopen zijn als we via Kirgizië en Kazachstan naar Azerbeidzjan, Georgie en Armenië gaan. Want ja, onze route is weer gewijzigd! En dat vinden we helemaal niet erg. Het fijne van de tijd hebben om te reizen betekent dat je super flexibel kan zijn en adviezen kunt opvolgen die je van andere reizigers krijgt. En het is ons afgeraden om nu naar Oezbekistan te gaan vanwege oplopende temperaturen tot boven de 50 graden. We nemen de ferry in Kazachstan die rechtstreeks de Kaspische zee oversteekt om aan te komen in Azerbeidzjan. Wanneer de ferry de oversteek maakt weet niemand. Er word gewacht tot de boot vol zit. Dat betekend dat je (met een beetje geluk) een halve dag moet wachten. Maar we hebben ook verhalen gehoord over fietsers die 9 dagen hebben gewacht!!! Hopelijk overkomt ons dit niet, maar we houden jullie op de hoogte.
Wow, waar een avonturen en zoveel moois onderweg. Geweldig!